Consello Galego de Museos

VIII Coloquio Galego de Museos

OS MUSEOS E O SEU PÚBLICO

Ponteareas – Mondariz Balneario, 30 setembro, 1 e 2 outubro 2004

Conclusións:

No VIII Coloquio Galego de Museos púxose de manifesto a diversidade de puntos de vista sobre un problema complexo, como é a relación museos-público. Constatouse a importancia da avaliación do público desde o propio museo, que pasou de contabilizar simplemente os seus visitantes a estudar o seu público, real e potencial. Complementariamente, ratifícase a necesidade de análises realizadas por especialistas, facendo fincapé en que estas non deben ser só cuantitativas e individuais, senón que deben ter en conta os respectivos contextos sociais.

Proponse, en consecuencia, potenciar os estudos de público para un mellor cumprimento de todas as funcións museísticas e unha maior relación museo-sociedade.

Constatouse a incidencia da globalización nunha maior diversificación dos usuarios dos museos, que non teñen por qué ser unicamente visitantes das súas salas de exposición. Chamouse a atención sobre os grupos específicos dun público que ten dificultades e problemas e que esixe unha integración total nos servizos museísticos, demandando como prioridade a eliminación das barreiras arquitectónicas. As novas tecnoloxías da información e o coñecemento poñen hoxe a disposición dos museos ferramentas con gran potencial de accesibilidade, tanto directamente como a través da rede.

Esta oportunidade esixe que os museos, á súa vez, asimilen e adapten a nova linguaxe comunicativa á transmisión dos seus contidos aos públicos presencial e non presencial. Proponse promover a incorporación e utilización das novas Tecnoloxías da Información e Comunicación desde e para os museos, sen perder de vista as outras funcións fundamentais destes centros. A aplicación e optimización destes recursos será máis doada na medida en que os museos cooperen e coordinen os seus esforzos.

Comprobouse a utilidade e a necesidade de reflexionar sobre a definición e o concepto dos museos no século XXI, recorrendo incluso aos textos clásicos antigos e modernos, o que debe reflectirse nas novas instalacións e montaxes. Ratificouse a importancia de coñecer experiencias diversas do mundo dos museos, moi diferentes no seu contido, na súa instalación e tamén nos seus públicos.

Débese prestar maior atención aos centros permanentes, xeralmente cunha longa historia, que custodian e transmiten un patrimonio real, e que se ven preteridos fronte ás macro-exposicións e ás instalacións efémeras, e fronte ao chamado mundo virtual.

En relación coas consideracións precedentes, reafírmase que o deber do profesional dos museos, como o de calquera traballador da cultura, non é o de establecer certezas ou principios inamovibles, senón o de proclamar en cada unha das súas accións e escritos o espírito crítico e o exercicio do mesmo sobre o seu campo de actuación e sobre a realidade no seu conxunto.